Wiosna 2022 był dla mnie rokiem szczególnym. Moja córeczka skończyła roczek, a ja powoli zacząłem miewać wolny czas. Budowa obserwatorium ruszyła z miejsca, a ja mogłem kontynuować sprawy, które zaczęły się w zeszłym roku. Stan na początek sezonu przypominał wysypisko betonu. Niewielka część bloczków betonowych była umieszczona na miejscu, ale jednak ogromna większość była rozrzucona w prawie losowych miejscach. Sytuacja wyglądała tak: Lato Postępy prac latem relacjonowałem w poprzednich wpisach. Udało się zbudować cały szkielet budynku wraz z pergolą, na której zostaną zamontowany system trakcyjny dachu.

Po sam nie wiem jak wielu latach w końcu się udało. Kupiłem kawał ziemi. Jest na środku niczego, bez infrastruktury, zaśmiecony, zaniedbany. Idealny. Lata ciągłego ustawiania teleskopu każdej nocy od nowa powoli zbliżają się do końca. W czasie jednej z pierwszych wizyt, zabrałem za sobą aparat i sprzyjało mi szczęście. Nad moim terenem latał taki oto gość. To musi być dobry znak. Postanowiłem nazwać swoje obserwatorium Borówka, bo znajduje się w Borach Tucholskich.